Een heftig verhaal, van een jonge vrouw, die acht jaar geleden al haar man aan kanker verloor en nu zelf ernstig ziek is en twee jonge kinderen achterlaat. Haar familie en vele vrienden staan dicht om haar heen en in het hospice maken ze nog veel bijzondere momenten met elkaar mee. Kostbare herinneringen voor nu en later die niemand zal vergeten.

In januari is het moment aangekomen dat het voor Rianne Mulder-Braam niet meer gaat thuis. Ze heeft twee jonge kinderen en de zorg voor hen en voor zichzelf lukt niet meer. Rianne was in december al komen kijken in Hospice Oudewater en had gezegd; “Daar wil ik wel naar toe. Maar ik wil op de fiets!” Rianne is nogal een doorzetter, en het lukt haar ook nog om in ieder geval een deel op de fiets af te leggen naar het hospice.

Toen Rianne in het hospice verbleef ging er naar al haar vriendinnen een mail uit. “Rianne is nu in het hospice.” Ze had veel vriendinnen en contacten in en buiten Oudewater en dat merkten ze in het hospice ook. Pim vertelt; “Het werd een invasie van bezoek. Veel te veel eigenlijk. We werden gebeld door de ‘bezoekpolitie’ van het Hospice.” Hij vertelt het lachend. “Daarna zijn goede afspraken gemaakt met elkaar. De rust in huis moest natuurlijk ook gewaarborgd blijven. Het was typisch een Rianne-verhaal. Ze hield van leven in de brouwerij en veel mensen om zich heen. In de eerste periode ging Rianne nog wel eens weg, op bezoek ergens of iets doen.

Rianne was jong en wilde graag alles zoveel mogelijk zelf blijven doen, ook in die laatste maanden.  Pim zegt daarover; “Ze heeft veel strijd geleverd om zelf dingen te blijven doen. En de zorg accepteren was soms wel een dingetje. Maar Rianne was ook heel blij dat ze in het hospice kon verblijven. Ze gaf toe dat het 200% nodig was.” Rianne kon wel eens mopperen; “Iedereen vraagt maar steeds hier, zullen we dit of zullen we dat voor je doen? Nee!!! Dat hoeft niet!”, zei Rianne dan vinnig. Pim vertelt dat zijn zus de eerste weken dat ze in het hospice was erg opknapte. “Vooral in haar hoofd kwam ze tot rust en dat gaf herstel.”

Na een paar weken kreeg Rianne corona in het hospice. Dat was een lastige situatie voor zowel de vrijwilligers die er werken als de andere gasten. Er werd toen besloten dat de familie zelf helemaal voor Rianne zou zorgen om anderen niet te besmetten. “Dat was echt een kantelpunt voor ons allemaal. Wij konden onze eigen zus helemaal verzorgen, dat is een bijzondere ervaring geweest. Ook kon Rianne de zorg die nodig was nu beter accepteren.” Pim vertelt dat hij ook in de laatste periode iedere ochtend mocht komen helpen met de verzorging. “Dat was heel fijn.” Na de coronafase is de verbinding tussen de mensen van het hospice en de familie nóg beter geworden.

Pim vertelt dat hij ook kon blijven eten in het hospice. “Je mag alles vragen, werd ons gezegd.” Hij vierde zelfs zijn verjaardag en die van zijn vader in de ontmoetingsruimte van het hospice. Hij vond het ook fijn dat hij en zijn familie veel vrijwilligers al kenden. De kinderen van Rianne, Jaysen en Thymen, kregen ook aandacht in het hospice. “Ze gingen met de jongens knutselen en de jongens konden zelf op de fiets naar het hospice.” De band die de jongens al hadden met hun gastgezin werd ook in het hospice voortgezet. “Het gastgezin gaat voor de jongens zorgen, dat is heel bijzonder. We maakten in de ontmoetingsruimte een mooie foto van Rianne, de jongens en het gastgezin. Het hoorde allemaal bij het proces.”

Het viel Pim op dat je nauwelijks iets merkt in het hospice van de andere gasten en wat daar gebeurde. “Je leeft toch je eigen leven hier. En dat is mooi.”

Rianne maakte in de periode dat ze in het hospice verbleef ook nog een bijzondere rijtoer mee.

“Je mag alles vragen, werd ons gezegd.”

De “Heinekenkoets” kwam speciaal voor Rianne naar Oudewater. Vanaf Manege de Hollandse IJsselruiters werd ze door haar geliefde stadje gereden. Met haar pa en de jongens naast haar op de bok.” Dit was nog een prachtig dag. Onvergetelijke momenten. Een mooi fotoboek ervan ligt al op tafel.

Pim noemt het hospice een fijne plek om afscheid te nemen. “Voor iedereen was dat zo, ook voor Rianne. Het was een onvergetelijke periode voor iedereen.”

Rianne overleed in ons hospice op 6 maart 2022.